حکایت

رفیقانی خوش مروت پس از مدتی بسیار به یکدیگر رسیده و به سبب لبخندی به کام ، به نام ناخوششان بخواندند.
القصه کریمی از آن حوالی گذشت و بشنید گفت:

مروت نه آنست که کوچک شمرد
که اندک دلِ حبیبی شــاد کرد
مروت همان ست که بهر خدا
در سخن دولتِ رفیق آبـاد کرد

جوانا چون بشنیدند زان پس به هرمجلسی که رفته به نیکوترین نام رفقیان را بخواندند و به زیباترین صفتشان ، وصفشان براندند.
پس عزیزومحترم شمرده شدند